Dementi artykułu opublikowanego w dniu 26 lipca 2020 roku przez tvp.info
31.07.2020 / 09:53 | Aktualizováno: 04.08.2020 / 08:43
(This article expired 04.08.2020 / 12:00.)
Ambasada Republiki Czeskiej w Warszawie publikuje dementi artykułu, który w dniu 26 lipca 2020 roku ukazał się na stronach internetowych tvp.info (link do artykułu znajduje się poniżej). Zgodnie z poniżej przedstawionymi uwagami Ambasada Republiki Czeskiej w Warszawie wysłała list do prezesa zarządu TVP S.A. oraz Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.
Tekst dementi:
„Niniejszy artykuł prawidłowo informuje o zbliżającym się spisie powszechnym, który odbędzie się w Republice Czeskiej (RCz) pod koniec marca przyszłego roku, a co całkiem zrozumiałe stanowi również przestrzeń do wystosowania apelu przedstawicielki polskiej mniejszości mieszkającej w RCz, która wzywa polską mniejszość w RCz do wypełnienia pola narodowość ze wskazaniem na to, że wypełnienie tego pola do celów spisu jest dobrowolne. Jak dotąd nie można mieć żadnych uwag.
Jednakże w dalszej części rzeczonego artykułu jego autorzy występujący pod inicjałami JMK i KOAL wykazują niedostatek historycznej erudycji (vide pierwszy zacytowany akapit) oraz dopuszczają się skandalicznej wypowiedzi (vide drugi zacytowany akapit), co nie sprzyja bardzo dobrym relacjom pomiędzy Polską a Republiką Czeską.
Autorzy w swoim artykule podają:
„Rząd Republiki Czesko-Słowackiej nie uznał tych ustaleń i korzystając z zaangażowania Polski na froncie wschodnim (podczas walk o Lwów zimą 1918/19 i zmagań w obronie całej Europy przed bolszewicką nawałą w 1920 r.) zdołał siłą zająć część etnicznie polskich ziem na Śląsku Cieszyńskim z Frysztatem i Karwiną, Trzyńcem, Jabłonkowem oraz lewobrzeżną częścią Cieszyna. Na zagarniętych przez Czechosłowację ziemiach polskich mieszkało ok. 140 tys. Polaków“.
Ambasada jest przekonana, że zacytowany powyżej akapit autorów JMK i KOAL zasługuje na to, aby sformułowane przez autorów tezy zostały ujęte w znamienny dla ówczesnej epoki kontekst w całej jego rozciągłości. Jest faktem historycznym, że w styczniu 1919 roku doszło do konfliktu zbrojnego pomiędzy Czechosłowacją a Polską.
Ten konflikt zbrojny miał miejsce w czasie, gdy dziesiątki tysięcy czechosłowackich legionistów siłą utrzymywało kontrolę nad transsyberyjską magistralą kolejową i toczyło zacięte walki z Armią Czerwoną, biorąc na siebie znaczne jej siły (a tym samym de facto osłabiając możliwości Armii Czerwonej na innych polach bitewnych), a to wszystko po to by przedostać się do Władywostoku i powrócić do ojczyzny. W tym samym czasie na zachodnim froncie odgrywał się jeszcze większy i bardziej krwawy konflikt zbrojny - walki między wojskami polskimi a Armią Czerwoną. Jeśli zaś chodzi o terytorium dawnego Księstwa Cieszyńskiego, do tego obszaru rościły sobie prawo oba odrodzone państwa. Czechosłowacja podkreślała historyczny punkt widzenia, bowiem region Cieszyński (Księstwo Cieszyńskie) był administracyjną i nieodłączną częścią czeskiego Śląska, podczas gdy Polska akcentowała regułę narodowościowo-etniczną w związku z liczną polską ludnością zamieszkującą ten obszar. Wobec powyższego rządy obu państw zgodziły się poczekać i powstrzymać się od jednostronnych działań do czasu gdy o losach wspólnych granic rozstrzygnie międzynarodowa powojenna konferencja mocarstw. Pomimo utrzymującego się status quo ówczesne polskie władze ogłosiły pod koniec stycznia 1919 r. wybory do Sejmu również na terenie Ziemi Cieszyńskiej i w tym celu rozlokowały na cieszyńskim terytorium jednostki wojskowe. Ponadto, polskie władze zdecydowały o rozpoczęciu na Ziemi Cieszyńskiej poboru do wojska polskiego.
Regularne protesty ówczesnego czechosłowackiego rządu zarzucające łamanie status quo były de facto ignorowane przez ówczesne polskie władze. Ówczesny czechosłowacki rząd uznał powyższe kroki polskich władz za działania wstępne do aneksji Ziemi Cieszyńskiej, przez którą przebiegała strategiczna dla Czechosłowacji główna linia kolejowa łącząca zachodnią i wschodnią część państwa odpierającego na południu Słowacji ataki ze strony państwa węgierskiego. W związku z naruszeniem status quo regionu cieszyńskiego ówczesne władze Czechosłowacji zdecydowały się na ograniczone militarne rozwiązanie sytuacji, które by przywróciło status quo. Tyle w skrócie na temat wydarzeń z zimy 1918/1919 roku.
O ile informacje zawarte w powyżej zacytowanym akapicie pióra JMK i KOAL można uznać za wprowadzające w błąd lub niedokładne, to informacje zawarte w następnym akapicie nie można określić inaczej niż skandaliczne i rażąco zniekształcające rzeczywistość, ponieważ jest historycznie całkiem oczywiste, że Czechosłowacja w roku 1938 nie dokonała dobrowolnego wydania swojego terytorium Polsce, ale na podstawie ultymatywnej presji i domniemanej groźby użycia siły zbrojnej. Oto cytat:
„W 1938 r. Czechosłowacja zaproponowała Polsce zwrot części zagarniętych terytoriów, zostały one wówczas włączone do Rzeczpospolitej. Po II wojnie światowej władze komunistycznej Polski początkowo deklarujące zamiar utrzymania granicy z 1938 r. pod naciskiem Stalina ponownie oddały Zaolzie komunistycznej Czechosłowacji“.
W tym miejscu Ambasada pozwoli sobie przypomnieć przebieg wydarzeń z 1938 r. Rząd II RP 30 września 1938 r. o godz. 23:45 postawił władzom praskim, pod implicytną groźbą użycia siły, ultimatum żądające odstąpienia terytorium byłego Księstwa Cieszyńskiego i terenów przyległych (ok. 1000 km2), które już wcześniej zostały w 1920 r. zgodnie z prawem międzynarodowym (oraz przez ówczesny rząd polski) uznane za część Czechosłowacji. (Uznanie to zaczęło być kwestionowane przez stronę polską dopiero po nastaniu tzw. rządów sanacyjnych i podpisaniu polsko-niemieckiego paktu o nieagresji z 1934 r.). Praski rząd dostał 12 godzin na udzielenie odpowiedzi.
Właściwe ultimatum zostało poprzedzone spotkaniem ambasadora RP Józefa Lipskiego z Adolfem Hitlerem w Berghofie 20 września 1938 r. Lipski poinformował Hitlera, że Polska czterokrotnie odrzuciła propozycje Francji i Anglii dotyczące zaangażowania Polski w pokojowe rozwiązanie ówczesnej sytuacji międzynarodowej. Hitler poinformował Lipskiego, że w przypadku konfliktu polsko-czechosłowackiego Niemcy staną po stronie Polski. Już 21 września 1938 r. wojsko polskie utworzyło Samodzielną Grupę Operacyjną „Śląsk” liczącą 36 tys. żołnierzy. Zadaniem tej grupy było zajęcie Ziemi Cieszyńskiej i terenów przyległych.
W dniu 28 września 1938 r. niemieccy i polscy dyplomaci zawarli porozumienie w sprawie przyszłej polsko-niemieckiej granicy przebiegającej przez Ziemie Cieszyńskie koło Bogumina. W ramach tych przygotowań Polska odcięła połączenia drogowe, kolejowe i lotnicze z Czechosłowacją. Na konferencji w Monachium, na podstawie wniosków Niemiec i Włoch zostały wstępnie włączone roszczenia terytorialne Polski i Węgier przeciwko Czechosłowacji. Warto przypomnieć, że ówczesne polskie władze za swoje działania i późniejsze podobne ultymatywne postępowanie w przypadku aneksji Orawy i Spisza, spotkały się z krytyką wszystkich ówczesnych państw demokratycznych.
Przy tej okazji Ambasada pragnie przypomnieć, że śp. Prezydent RP prof. Lech Kaczyński 1 września 2009 r. podczas przemówienia na Westerplatte stwierdził, że „przyłączenie się Polski do rozbioru, w każdym razie terytorialnego ograniczenia ówczesnej Czechosłowacji, było nie tylko błędem, było grzechem. I my potrafimy w Polsce się do tego grzechu przyznać i nie szukać usprawiedliwień. Nie szukać usprawiedliwień, nawet gdyby się ich szukać dało“.